Ankara'ya Vardık

Tam 24 saat süren yolculuktan sonra çocukların artık varılmaz bir yer olarak düşündükleri Ankara'ya vardık. Houston-Chicago-İstanbul-Ankara.

Güneş ilk başta ve Chicago aktarmasında huzursuzken, genel olarak çok rahat geldi. Işık ise çok sorunsuzdu. İkisi de güzel uyudular. Chicago'da verdiğimiz antihistaminik şurup ve araba koltuklarını yanımızda taşımış olmamız kilit taktiklerdi. Ama bizde bel-kol kalmadı ve artık koltukları İstanbul'da check-in'de uçağa veremeseydik, atmaya razı olacaktık. Çok yorulduk ama Ankara'da havaalanında karşılamaya gelenleri görünce bizim yorgunluğumuz bir an için dindi. O an tüm çantaları, valizleri ve gitme, yerleştirme işlerini başka birilerinin organize etmesi mucize bir hafifleme yarattı. Çocuklar ise fazla ilgiye önce şaşırdılar, ne yapacaklarını bilemediler, ağladılar. Bize yapıştılar. Önceden uyarmıştım! Ama yavaş yavaş açıldılar. Evde eski oyuncaklarını görünce hemen oyuna daldılar. Gece 12'de hepimiz uyuyabildik, bilmiyorum jet-lag olmayacağız sanırım, yolculuk öncesi ve yolculukta fazla yorgunluğun böyle bir iyiliği oluyor.

Güneş'in hafif ateşi vardı, yolculukta ve eve gelince. THY uçakları çok sıcaktı, acaba ondan mı falan derken, dün de 38 ateş ile uyuttuk. Ateş düşürücü, Tylenol verdik, düşürdü ama şimdi baktım yine 37,5'larda. Hemen telaşa gerek yok, çok kalabalıklardan geçtik, uzun bir yolculuk yaptık, izleyeceğiz bakalım. Genel durumu ve enerjisi çok iyi bunun yanında son bir kaç güne göre.

İşte böyle, hoş geldik, hoş bulduk.....