Çarşamba hakikaten uzun oldu.
Kan değerlerine sabah 7'de bakıldı. Sonuçlar gayet iyi. Çok şükür. Sonuçlar 9'daki vizite yetiştirilebilseydi, sabah 10'da evde olacaktık. Ama maalesef yetiştirilemediği ve asistanlar inisiyatif kullanmadığı (ya da kullandırılmadığı) için akşamki viziti ve hocanın onayını beklemek zorunda kaldık. Hastaneden akşam 7'de çıktık. Neyse ki son ana kadar Güneş'e çıkacağımızı söylememiştik. Bunu öğrendik.
Beklemek bazen çok zor. Üstelik 5 gündür penceresi bile olmayan bir odada kalan ve 10 gün sonra tekrar kemoterapi alacak bir çocuksa söz konusu, ve evde onu sabırsızlıkla bekleyen başka bir çocuk varsa. İki dudak arası onay beklemek dünyanın en zor şeyi olabiliyor.
Neyse yine, yeniden evde ve birlikteyiz. Tadını çıkarıyoruz. Geç uyandık, uzun kahvaltı ve özlenen oyuncaklarla. Az önce Tülay teyzeleri ile birlikte elmalı pasta yaptılar. Güneş sonuna kadar eşlik etti, öğrendi artık, yapabilir. Işık'tan o kadar sabırlı olmasını beklemek zor. Onun takma adlarından biri "kıpırık". Kime çektiyse!
ulu su, aziz su, uluslar: ayşecim. "keyfi iyi" sms'li baba musti'cim. ben hayatta galiba en çok o babayı değil, bu babayı sevdim. elmalı pastanın kokusu buraya geldi. biz ne zaman geleceğiz?
YanıtlaSilkuzguncuk hiç bir yere gitmiyor: ışık'a söyleyin. ben gittim baktım. özleyince daha da güzelleşmiş.
eşek ailesinden hep sevgi.
UZUN ARADAN SONRA GENE MERHABALAR..GELISMELERE SUKURLER OLSUN..ALLAH DAHA DA IYI GELISMELERLE ICLERIMIZI FERAHLATSIN INSALLAH..SAGLIKLA KALIN !
YanıtlaSilAyşegülüm, sizden güzel haberler almak çok güzel, Kendi sorunlarımızdan bir türlü dahil olamadık size. Çok güzel haberler, bu çok güçlü bir direniş. Ne güzel bakmışınız kızımıza ki bağışıklık güçlü nazarlardan uzak daha da güzel günlere öpüyoruz sevgiyle..................
YanıtlaSil