Doğum Günü

Pazar akşamı bir telefon geldi hastaneden "Proton aleti bozuldu ertesi gün bizden haber bekleyin". Biz 1 gün öncesinden Tülay ve Aaron'un bize hazırladığı doğum günü sürprizi ile mumları üflemiş, kutlama mesajlarını ve telefonlarını tamamlıyorduk bu arada, zira radyasyondan sonra Güneş'imin nasıl olacağını kestiremeyip plan da yapmamıştık. Allah razı gelmedi. Güzel bir doğum günü hediye etti bizlere, buraya geldiğimizden beri en güzel günümüzü geçirdik dün. En kötüsü böyle olur inşallah. Boşuna demiyordu güzel kızım "hastane mastane yok diye" ve doğum gününe de çok mutlu başladı. Işık'la birlikte "build a bear"'da can verdikleri (kürkünü seçip, içini doldurup, yıkayıp, kurutup, doğum belgesini aldıkları) pembe ayıcıkları ile "ayı bahçesi" oyunu oynadılar. Güzel bir kahvaltıdan sonra babanın hayvanat bahçesi fikri ile hazırlandık ve gidip gerçek ayıcıklar gördük. Öyle sıcak ki hava, hayvanat bahçesi çok güzel ama her gittiğimizde en fazla 1 saat kalabiliyoruz ve birkaç hayvan görebiliyoruz. Işık en çok aslanı ve yaprak kemiren ayıcığı sevdi, Güneş de "öğle uykusuna yatan leoparı" ve "hadi gidip biz de yatalım" diye mızırdarken artık. Sonra akşam da dışarıda yemek yiyelim, değişiklik olur dedik. Gerçekten öyle de oldu, pazartesi akşamı kapalı olduğu için gitmek istediğimiz birkaç yerden sonra "Turquoise" diye bir Türk lokantasına gittik anneanne ve Faruk Amca ile. Çok da isabet olmuş, hem yemekleri sevdiler hem de herkes gittikten sonra lokanta sahibi Güneş ve Işık için müzikler çaldı, onlar da dans edip koşturdular, garson gitar çaldı onlar için. Çok ama çok eğlendiler, ve gelirken otoparkta bile dans edip şarkı söylüyordu Güneş'im, Işık'ım ise koşuyor, durmuyor, ha bire Güneş'i kahkahalara boğuyordu, komiklikler yaparak. Eve geldik mum üfledikten sonra biraz yeni hediyeleri ile oynadılar. Bu çocuklar hiç belli olmuyor, hediyeler içinde en çok sulu boya ve fırçaları beğendiler! Gece 11'e kadar boya yaptılar. 12'de uyudular, hadi artık uyuyun doğum günü bitti dedik. Şimdi bu güzel günden sonra birkaç saat içinde hastaneye gidiyoruz diye Güneş'imi uyandırmak o kadar zor geliyor ki bana anlatamam!

Doğum günü mesajları, mailleri için çok teşekkürler herkese. Ben de bu gece tüm fotoğrafları ve videoları izledim. Hepsi tarih tarih kare kare geçti gözümün önünden. Tüm arkadaşlarımız, dostlarımız, doğum yaptığım gün, küçük fare gibi oldukları ilk aylar, ilk agular, nanneler, babbalar, ilk doğum günü (İstanbul'da gelebilen tüm dostlar ve onur konuğumuz Necla babaanne ile o sıcakta herkese mantı yedirdiğimiz gün, Meral ve Mustafa ile konuklar gelmeden limonata tokuşturmamızı da hiç unutmuyorum bu emek bizim diye... ), ilk adımlar, 2. doğum günü (Ankara'da ne büyük hazırlıkla, anneanneler, amca, teyzeler, halalar, yeğenler, dostlar, bu sefer onur konuğu Füsun babaanne ve Mahir dede..). Kim derdi ki 3. doğum günü de böyle olacak, ama yukarıda anlattığım gibi yine hep birlikteyiz ve iyiyiz. Bu günümüze çok çok şükür.

Hep mutlu anlar fotoğraflarda...Zihnimdeki fotoğraflarda ise daha neler yok bu gece: Kasım 2006: Herman (Dr.) Bey'in "aa bunlar bir kesede iki halka" dediği ve daha sonra da bize çizimlerle anlattığı ikiz bebek durumları (hala saklarım bunları, üstünde "survival rate"'leri ile birlikte...arada zar oluşursa %80 yaşarlar, oluşmazsa % 50, kanı adil paylaşırlarsa % 70..vs), haberi ilk Işık (Kağan)'a verişimiz hastanede, onun son nefesinde bizim gittiğimiz son kontrol haberini merak edişi, gibi anlardan 7 Mart 2010'da MR odasında Gönül Teyze ile paylaştığımız dayanılmaz sessizlik: küçülüp noktaya dönüştüğüm an; 16 Mart 2010: Ameliyattan sonra Nejat Hoca'nın kan revan, ter içinde anneye ve babayı çağırıp, başarılı bir ameliyat yaptık, pataloji bize çok büyük bir sürpriz yapmazsa...diye konuşma yaptığı an...

Oldu olacak zaten bugün. Bugünkü yazıyı ben de kızlara karnımdayken söylemeye başladığım ve daha sonra ninni olarak söylediğim, hüzünlü bir şiir-şarkı ile bitireyim. Gerçi ben söylerken de bu çok hüzünlü niye söylüyorum ki diye de düşünürdüm ama yine de aklıma tatlı hasretler gelirdi...


Güneşin alevden saçları
Aşınca karşı ki tepeden
Gölgeler sarar yamaçları
Ürkerim gelecek geceden...
Bütün dertler beni bekler
Yatağımın baş ucunda
Esir kalır tüm dilekler
Kaderimin avucunda
Teselli etmiyor gönlümü
Ne yıldız ne de ay bu gece
Beklerim hasretle güneşimi (2. kere ışığımı)
Yalvarıp göklere her gece

(Doğan Canku'dan)

Not: Gülümsemek için doğum günü fotoğrafları:
http://picasaweb.google.com.tr/lh/sredir?uname=100616796762302406949&target=ALBUM&id=5488142919997867153&authkey=Gv1sRgCLfYvMOzoI_f4gE&feat=ema