Günlük Güneşlik

Sevgili dostlar,
Herhalde yine de dogu kulturu icimize daha cok islemis, zor zamanlarda, uzuntumuzu paylasarak daha cok hafifletiyoruz galiba. Bir haftadir sessiz olmamiz Gunes'in ve hepimizin daha iyi oldugunu gosteriyor. Sizi meraklandirmak degildi niyetim hic. Evdeyiz 2. kemo'nun 10. gunu bugun, ara ara yine hastaneye kontrole gittik. Gunes iyi sadece ilac vakti gelince biraz zor oluyor. Ilaclari agizdan bizim vermemiz cok zor oldu. Zaten bir kere isin psikolojik boyutu var hem bizim icin hem de Gunes icin. Eldivenle hazirladigimiz, degdigi yerleri kaynar sularla dezenfekte ettigimiz zehiri cocugumuzun agzina vermek cok eziyetli oldu bizim icin (umarim sifa olur). Gunes 2. gunden itibaren tadini ogrendigi icin acayip bir sekilde reddetti.Korktugumuz sey yine basimiza geldi. Nasil reddetmesin yavrucak, camasir suyu gibi birsey. Neyle karistirirsak karistiralim cok fena herhalde. Ilaci babasi (kotu polis) getirir getirmez bir tuhaf oluyor. Yarim saat (en azi) cesitli yollarla ikna etmeye calisiyoruz. Sadece tadinin aciligindan kusuyor. Kustuktan sonra acaba ne kadarini kustu tekrar versek mi, yok hastaneyi mi arasak derken bir gece telefonla aradik birkac dr ve hemsire ile konustuktan sonra tekrar verdik. Bir gece de ne dediysek ne yaptiysak ikna edemedik ve acile gittik. Veremezseniz burundan vermeyi deneriz demislerdi. Acilde sorunumuzu anlatmamiz komikti. Ikna edemedik veremedik dedik, 3 saatimizi orda gecirdik ve ilaci veremeden eve geldik gece yine biz verdik evde. Boylece amerikan hastaneleri acil servis tecrubesi de edindik. Hemen ilgilenilmesi icin durumun coooook acil olmasi gerekir, ilac verememek gibi bir sorun 3 saat bekletir. Bu arada nobetci dr once bizim fellow'u aradi gece 12'de o dr'a sordu fellow gece 2 gibi kalkti geldi ve sadece "burundan vermek kolay birsey degil, veremezsseniz kalsin" dedi ve yolladi. Son uc gecedir de (anneanneyi sonunda dinleyerek) pekmeze karistirp veriyoruz, daha iyi geciyor. Bunun disinda Gunes gayet iyi simdilik.
Yarin bu cycle'in son ilacini almak icin hastaneye yaticaz. Iki gun kalicaz sanirim. Kaliforniya'dan ayni tani konmus ayni yaslarda bir hasta daha geldi, bizim dr'un hastasi oldu. Dr heyecanliydi, bizim icin karsilastirmali calismak iyi olacak dedi. Ustelik onun tumorunun morfolojisi calisilmis, bu degisik bir pataloji imis. Bu patoloji sonunda tumore ozel ilaclar belirlenebiliyormus. Bize de aynisi uygulanacak, bunu yapcak dr Houston'da baska bir hastanede calisiyor. Kok hucre analizleri de basladi. 17 haziran'da kasiktan katater icin ameliyat olacak, daha sonrasi da yine 4-5 gun hastanada kalip toplanacak. Umarim sikintisiz gecer. MR ancak bundan sonra olack. Sikayet etmeye hakkimiz yok tedavi icin burdayiz.
Bizleri cok merak ettiginizi biliyorum ama her gunumuz de aglamakla ve uzulmekle gecmiyor. Buna hakkimiz yok. Hayatin akisi devam ediyor. Ozellikle Gunes'in keyfi iyiyse cocuklarla ne saklabanliklar yapiyoruz bilseniz. Asil ileriye donuk dusunceli saatler onlar yattiktan sonra, geceleri basliyor. Ama bugunlerde normal insanlar gibi biz de maillerimizi okuyoruz, haberleri izliyoruz, gazete, kitap okuyoruz, kotu haberlerle uzuluyoruz kimi haberlere (bebek, odul, tahliye vs) cook ama cook seviniyoruz.